Hayat sana bana göre gelmiyor, onun getirdiklerini yaşıyoruz. Sonrada biz neyi seçersek onu yaşıyoruz diye büyüklük yapmak bizim doğalımız olmuş artık. Sen ne zaman, nasıl, nerede diye dolaşırken ortalıkta zaman akıp geçiyor. Ben burdayım nasılsa, sen dolaş gel bekliyorum. Senin algına göre elbette. Zaman gibi ben de akıp gidiyorum senden. Farketsen bile çok zor, nasıl zamanı tutamıyorsan beni de tutumayacaksın. Nası zaman çok uzun diye düşünerek yaşıyorsan, beni de öyle algılayacaksın.
Karşımıza zamansız çıkan insanlar vardır. Hep denir, geç kaldın bana ya da çok erkensin diye, aslında tam zamanıdır onun bizim hayatımıza girmesinin. Neden geldin diye sorgulamadan bir kez hayatımızda yer versek belki...
Sürekli sorgulama, sürekli bir sebeb sonuç. İnsan yaşadığı an kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder